نیمکت تنهایی من، تو و او
نیمکت تنهایی من، تو و او

نیمکت تنهایی من، تو و او

عکس

به نام حضرت دوست
دوست داشتم که قبل از هر کاری ، از همه دوستان عزیز که با اطلاعات و همفکری شون ، من رو در ساختن این وبلاگ کمک کردند ، تشکری داشته باشم ، اسم تک تک شون رو ببرم و کارهایی که یاد دارند رو بنویسم تا شما عزیزان هم در صورت نیاز ، باهاشون ارتباط برقرارکنید ؛ اما پاره ای از مسائل مثل احتمال ضعیف راه اندازی کلبه درویشیم و نظایر این باعث شد که پستِ معرفی رفقا رو به عقب بندازم .
بهترِ فعلاً همون یادگیری پست رو دنبال کنیم ، ببینیم دنیا دست کیه . اگر عمری باقی بود ، دوستان رو هم معرفی خواهم کرد .
برای آغاز کار بد نیست که با یک عکس شروع کنم . این تصویر رو یکی از رفقا برام فرستاد و من با الهام از این منظره زیبا ، عکس وبلاگم رو طراحی کردم حتی عنوان وبلاگ هم متأثر از این منظره بدیع است .



جداً که تصویرش مبهوت کنندست . یه جورایی با آدم حرف میزنه و نجوای درون رو در صفحه برون به تصویر میکشه . امیدوارم که مورد پسند شما هم قرار گرفته باشه .
یا حق

قالب

به نام حضرت دوست
سرانجام بعد از 2 ماه کار و یاری دوستان عزیز ، در تاریخ ۲۰/۱/۸۴ موفق شدم قالبی رو که در نظرم بود به تصویر مجازی بکشم ، خدا رو صد هزار مرتبه شکر .
این پست هم سرآغازیست برای آموزش پست و مسائل مربوط به اون که البته فکر نکنم خیلی طول بکشه .
فعلاً بجز ثبت تاریخ اتمام قالب وبلاگ ، چیز دیگه ای به ذهنم نمیرسه که در سینه آرشیو محبوس کنم ، لطف تون برقرار و سایه تون مستدام باد .
یا حق