قاعده کله قند و قیف!!

به نام حضرت دوست

     سلام و عرض ادب و احترام

   نمیدونم تا چه اندازه ای با قواعد کار آشنا هستید و در خصوص کار، کارفرما، کارگر، مدیر،‌ مدیریت و ... اطلاعاتی دارید یا نه (؟!) با این حال برای ورود به این دردنامه، تمام داشته هات رو بریز دور؛ چون تنها چیزی که به دردت میخوره،‌ تجربیاتت هست و بس ..
   روزی روزگاری که من هم مثل خیلی از شما رفقا اهل مطالعه و علم آموزی (!) بودم و پله های ترقی رو جفت جفت طی می کردم ، حرف و حدیث های زیادی در این خصوص میشنیدم . اتفاقا در اواخر دوران دانشجویی، توفیقی دست داد که چند صباحی کتاب های قطور مدیریت رو بخونم و با وجود اینکه به نتیجه دلخواهم نرسیدم، اما در این خصوص، باب جدیدی بین تفکرات کهن و گاها موروثیم باز شد ..

   هر چند نمیشه آغاز دقیقی رو برای یک شروع بی پایان متصور شد ، اما اصل ماجرا از روزی بروز کرد که این جمله به ظاهر طنزآمیز و بسیار بسیار عمیق رو خوندم : "محققان درخصوص دلیل اصلی پیشرفت چین و عقب ماندگی ایران بر این باورند که در چین از بین هر 10 نفر یک نفر باهوشه که به دلیل لیاقت، مدیریت را در دست میگیره و 9 نفر دیگر با رهنمود وی به کار میپردازند .. اما در ایران از بین هر 10 نفر ، نه نفرشون باهوش و زیرک هستن اما باز هم یک نفر که متاسفانه ضعیف ترین فرد جمع هست؛ صرفاً بر پایه روابط لجام گسیخته ، مدیریت را در دست خواهد گرفت !" اون زمان با خودم فکر میکردم که اگه این حرف درست باشه مفهومش اینه که تو چین یک نفر فکر میکنه و نه نفر کار میکنن،‌ در حالی که تو مملکت ما کسی که باید فکر کنه، فکر کردن بلد نیست و کسانی که باید کار کنند هم تن به تفکرات نابخردانه وی نخواهند داد و نهایتا کاری صورت نمیپذیره !..

   چند سال پیش روایتی رو از حضرت امیر (ع) شنیدم که دوباره داغم رو تازه کرد .. حضرت علی (ع) می فرمایند : « هرگاه افراد پست حاکم شوند فضلای زمان هلاک می گردند .» و یا این سخن گهربار که : « ریاست و حاکمیت ناکسان فرومایه و کم سنان نو به دولت رسیده‌، دلیل انحلال و برگشتن دولتهاست .» و ... با تمام این تفاسیر، پیوسته از این باور که شایسته سالاری در سیستم اداری و کاری ما صرفا شعاری بیش نیست ،‌ فرار میکردم و به دنبال دلیل جدیدی برای پسرفت پیشی گرفته از پیشرفت مون میگشتم (!) وقتی کتاب های "مدیریت رفتار سازمانی" یا "تئوری سازمان" رو از «آنتونی رابینز» خوندم ، حقیقتا نمیتونستم جلوی شگفت زدگیم رو بگیرم .. مقایسه یافته های فردی مثل آنتونی با گفتار ناب امیرالمومنین (ع) بیش از پیش حس کم کاری و حقارت باورهامون از گفتار و رفتار بزرگان رو بهم یادآوری میکرد و تمام این تناقضات و تفاوت ها سال ها گریبان گیر ذهنم بود تا اینکه نهایتا خدا توفیق داد و در این آشفته بازار، روزی هم دست من به بازار نامتعادل کار رسید ..

   چون چندین بار محل کارم رو عوض کردم تا بالاخره یک جا موندگار (البته تا این لحظه !) بشم و میتونم قسم بخورم که فضای کنونیم، جزء معدود سازمان هایی هست که میشه روی سلامت و خداشناس بودن افرادش صحه گذاشت اما نتیجه تجربیات من در طی سالهای اخیر از نظام اداری ایران بر این پایه استوار است که ما دقیقا عکس فرمایشات حضرت امیر(ع) و یافته های  افرادی  همچون رابینز عمل می کنیم (!) در واقع اگر هرم زیر که به "هرم مهارت‌های مدیریتی" معروف هست رو به عنوان نیازمندی های یک مدیر و به شکل یک کله قند تصور کنیم ، عملکرد ما از نظر کمی و کیفی کاملا عکس اون و قیفی شکل خواهد بود !..

   عملا ما عاملان همون جملات طنزآلود و توهین آمیزی هستیم که سال ها پیش به عنوان یافته محققان به خوردمون میدادن و امروز ... موندم که این درد رو کجای دلم جا کنم ؟! وقتی جا کردم، به کی بگم ؟!! وقتی گفتم، به کدامین سو فرار کنم ؟!!! و نهایتا امیدوارم که خدا به فریادمون برسه .. که او عالم است و بس !!

پ.ن : بیش از اون چه که فکرش رو بکنی ،‌ دلم برای نوشتن مطالب مفهومی تنگ شده  بود.. باشد که به برکت این ماه ،‌ ما نیز همچون شما رستگار شویم !!

شاد باشید و شادی آفرین
یا علی مددی
یا حق