گذر زمان

به نام حضرت دوست

     سلام و عرض ادب و احترام

   نمیدونم تا حالا برات پیش اومده که خودت رو از کالبد ثانیه ها بکشی بیرون، یا نه ؟!.. چند لحظه ای در ورای قیود مکان و زمان به گوشه ای خیره بشی و عبور برق آسای عمرت رو نظارگر باشی .. عکس های چند ساله پیشت رو جلوت بچینی و با گوشه چشم، نیم نگاهی به عمق آیینه روبروت بندازه و زیر لب زمزنه کنی: هی غریبه ، تو چقدر شبیه زنده یاد امینی !!

   یادم میاد بهم میگفتن که زندگی از یک برهه ای به بعد ، سرعت میگیره .. نه اینکه هر دقیقه بشه ده ثانیه ، نه .. حساب میکنی میبینی که کل عمرت سرجمع به ده ثانیه هم نمیرسه .. این جملات رو نفهمیدم تا اینکه سر خودمم اومد (!) وقتی وارد دانشگاه شدم که یه جورایی نظم و انضباط و یکنواختی دوازده سال گذشته اش رو شکست ، تازه این حس بهم دست داد که کم کم دارم آمار روزهام رو از دست میدم .. همین که دانشگاه تموم شد و رفتم خدمت ، ساعت و دقیقه که جای خود داشت ؛ دیگه هیچ حسی نسبت به تقویم نداشتم . برگه های پایانی 87 و کل تقویم سال 88 خلاصه شد در یک کارت 8*10 که الان داره ته کشوم خاک میخوره (!) ای کاش موضوع به همین جا ختم میشد و نمیدیدم روزی رو که سر کار هستم و اگه تقویم رومیزیم رو از جلوم بردارن ، دیگه فصل سال رو هم تشخیص نخواهم داد !..

   گاهی اوقات با خودم فکر میکنم که چه چیزی در گذشته ام بوده که امروز با نبودش، برکت زمان رو از دست دادم .. فکر نکنم که دوران نوجوانیم سرشار از بچگی و جهالت و سرخوشی بوده و به همین دلیل روزهام روند طبیعی شون رو طی میکردن تا اینکه دری به تخته خورد و من بزرگ شدم و این سرعت گرفتن نیز نشانه فوران عقل و شعور و پیشرفتم باشه (؟!)  نه .. گمونم داشته هایی گران بها همچون آرامش و شادی ، ذهنی آزاد و بدور از دغدغه ، روحی پاک و وسیع ، نگاهی خاضع و عمق و ... هزاران صفت قشنگ دیگه ، گذشته ام رو شکل میدادن و متاسفانه به مرور زمان ، با از دست دادن داشته هام برکت عمرم رو هم از دست دادم و امروز به جایی رسیدم که به این فقر عادت کردم !.. هی غریبه ، یه فکری به حال خودت بردار؛ همین جوری بخوای ادامه بدی، به راحتی مرزهای پوچ امروزت رو هم درهم میشکنی و در چشم برهم زدنی به هیچ میرسی .. از ما گفتن بود !!

پ.ن:
   سه روز اول این هفته که خاله مرخصی بود و من تو دفتر تنها بودم، حد فاصله ساعت 8 صبحم تا 18 شب به قدری کوتاه شده بود که میشد اون یک کنار هجده رو کلا نادیده گرفت .. نه قدرتی برای کنترل زمان دارم و نه پایی برای دویدن؛ عجب دور و تسلسلیست، سلسله ایام !!

شاد باشید و شادی آفرین
یا حق