دنیای دون

به نام صاحب صبر

     سلام ...

   و اما روزگار .. چه بگویم که باز در دل ما خون به پا کردی .. مگر غم عموی مسلمین کم بود که عموی مادریم را نیز از بین مان بردی ..  باز بدعهدیت را به اوج رساندی و غمت را غالب قلوب مان کردی .. و باز ... راستش اینکه چرا و چگونه و به چه حکمتیست، دیگر برام مهم نخواهد بود؛ اما به عمویم حسین (ع) بگویید که ملک مقرب عرش شان عزرائیل ، گل مهربانی را از باغ ما چید .. عمو رضا، حقیقتا مهربان و دوست داشتنی بود .. بگویید این بار به طریقی سوزاندی که تا به امروز، دردش را نچشیده بودم .. بگویید که بیش از توانم کشیدم  .. بگویید که از صاحب صبر بخواهد تا صحابه صبوری را بر ما کسیل نماید .. و بگویید که امین، دیگر طاقت مرگ عزیزانش را ندارد .. ندارد .. ندارد ..

پ.ن:
   غم شهادت عمو حسین (ع) را به تمام نیمکت نشینان و همچنین درد فراق عموی مادریم را به خاله و دختر خاله عزیزم تسلیت عرض کرده و از آبجی زینب بزرگوار به دلیل مطلب زیبایش در پاییزان همیشه بهاری قدردانی می نمایم .. همچنین از مینروا و باران عزیز که در این روزها نیمکت را تنها نگذاشته و با ابراز نگرانی، اوج محبت خود را به منحصه ظهور رساندند .. کمال تشکر را دارم . امید است که این قصور را نیز همچون گذشته عفو نمایید .

دیگر انگیزه ای برای شادی نیست .. چه رسد به شادی آفرینی
حق نگهدارتان