۹۹

به نام حضرت دوست 

عرض سلام و ادب و احترام 

   امروز میتونه برای خودش در طی دوران خدمتم ، روزی خاطره انگیز باشه (!) امروز روزیست که پس از 416 روز انتظار (!) بالاخره روزشمار خدمتم دو رقمی شد و با صدگان خداحافظی کردم .
   در طی هفته گذشته به دلیل برگزاری رزمایش ها و طرح های متعدد حتی زمان کافی برای استراحت هم دست نمیداد ، چه برسه به نوشتن سایر مسائل ؛ اما امروز با اتمام این فریضه الهی (!) که اگه به جا نمیومد قطعا بشر دچار عذابی دردناک میشد ، فرصتی دست داد تا چند خطی در خدمت دوستان باشیم . اینقدر در ماه های اخیر اتفاقات ریز و درشت برام افتاده که راستش رو بخواید ، نمیتونم برای نوشتن یکی شون رو انتخاب کنم ؛ با این وجود ، روزشمار سربازی خبر از پایانی غریب الوقوع رو میده که ضمن حس خوشایند فراغ ، درد فراق رو هم با خود به ارمغان میاره .. پس باید تا فرصت هست ، دم رو غنیمت شمرد و برای ثبت وقایع فکری اساسی برداشت . 

   قصد کردم که امروز در مورد ابعاد ممات سربازی قلم بزنیم .. بعدی که آدم رو برخلاف روحیاتش ، وارد حرفه مرده شورهای محترم میکنه (!) راستش اگه بخوام دلخراش ترین صحنه فوتی دوران گشتم رو براتون تشریح کنم ، ممکنه تا چند روز خوابتون نبره !.. دیدن جسم بی جان کودکی سه ساله که پس از برخورد با یک نیسان به روی زمین افتاده و چرخ های خودرو دقیقا از روی سرش رد شده ، اون هم به گونه ای که موی های لطیفش در مسیر خط ترمز ماشین کاملا مشهود باشه و مغزش مثل دل و جیگر گوسفند در زمان سلاخی روی زمین پخش شده باشه و ... ولش کن ؛ حتی یاد آوریش هم مو بر تنم سیخ میکنه (!) اما دردناک ترین خبر فوتی در دوران اپراتوریم که هر چند توفیق حضور سر صحنه رو نداشتم اما مجبورم کرد که چهار ساعت تمام به صفیر و کبیر زنگ بزنم و از هماهنگی آمبولانس بهشت رضا بگیر تا کشوندن اکیپ ویژه قتل و قاضی ویژه قتل (حاج آقا امام وردی) سر صحنه ؛ عروجی که در حدود دو هفته پیش یعنی 9/5 رخ داد و به موجب اون یک زوج جوان که هنوز یک هفته هم از رسیدن شون به زیر یک سقف نگذشته بود ، به چنگ قاتل نامرئی گرفتار شدن و اون شب آخرین خواب دنیوی شون رو تجربه کردن (!) شاید شدت فاجعه برای شما ملموس نباشه اما حقیر وقتی به این فکر میکنم که جعفر 25 ساله و زهرا 22 ساله با چه مکافاتی بعد از یک عمر فراز و نشیب به هم رسیدن اما هنوز یک هفته هم از خوشی شون نگذشته که مجبور میشن نه تنها از هم بلکه با این دنیای فانی نیز خداحافظی کنند ، عرق سرد به تنم میشونه !.. 

   اینا همه روی خشن روزگار است که گاها به آدم روی میاره و قدرتی رو میطلبه که بتونه در برابرش استقامت نشون بده و انسان رو در اوج بحران به ثبات برسونه .. چنین تجربیاتی در زندگی روزمره به این سادگی ها بدست نمیاد اما خدمت مقدس سربازی اون هم در رسته ما یعنی انتظامی ، جدا آدم رو آب دیده میکنه !.. این هم یکی از مزایای سربازی در میان هزاران معایبش (!) بگذریم که خیلی از این تجربیات حتی ارزش تجربه کردن رو هم نداره اما ... اجباری دیگه ، حق انتخابی وجود نداره !.. 

شاد باشید و شادی آفرین
یا حق