شبی آرام با آرام

به نام حضرت دوست  
 

     سلام و عرض ادب و احترام  

   دیشب دکتر بهم زنگ زد و گفت که نتونسته متن مصاحبه فرداش رو در پاور پوینت پیاده کنه و چون شیفت بیمارستان هم هست ، میتونم برم پیشش یا نه (؟!) من هم با وجود ...
   عذر میخوام ، به نظر میرسه که کمی زود شروع کردم (!) به عنوان پاورقی ، خدمتون عارضم که منظورم از دکتر (دکتر آرام) پسرخالم هست که اگه خدا بخواد داره تخصصش رو هم میگیره .. امروز مصاحبه ای داشت که باید مطالبش رو روی پرده نمایش میداد و چون با تنظیمات پاور پوینت آشنا نبود، بهم چند بار زنگ زد و نهایتا با توجه به مهارت من در راهنمایی ملت ، موفق به پیاده سازیش نشد ! 

   خلاصه با وجود اینکه دیشب یک شب پر مورد بود (در یک شیفت "یعنی دوازده ساعت" حدود چهل خبر برام ارسال شد !) اما دکتر ارزشش رو داشت که به خاطرش ، چند ساعتی دیرتر به خونه برسم .. واسه همین سر ماشین رو کج نموده و رهسپار چهارراه دکترا شدیم !
   از اینکه سر پیدا کردن دکتر چقدر تو بخش چرخیدم و مابقی داستان ، فاکتور میگیرم تا یه راست برسم سر این موضوع که یک تغییر جو با وجود اینکه ممکنه از چاله به چاه باشه ، چقدر میتونه تو روحیه آدم تاثیر بگذاره .. این رو وقتی متوجه شدم که داشتم اسلایدها رو روی سی دی رایت میکردم و دکتر گفت که برای سرکشی یه سر میره تو بخش .. چند دقیقه بعدش برگشت و خیلی با آرامش گفت که یکی داره راهی سفر آخرت میشه . من هم اون قدر طبیعی با این موضوع برخورد کردم که خودمم متعجب شدم (!) حقیقتا فکر نمیکردم که جمع کردن صحنه های فوتی (چه تصادف جرحی و چه سایر حوادث منجر به فوت) تا این حد مساله مرگ رو برام طبیعی کرده باشه (!) و تو همین کش و قوص بودیم که یکی به درب زد و گفت : دکتر فلانی رفت (!) دکتر آرام هم با همون آرامش همیشگیش گفت : لطفا دستگاه رو ازش جدا نکنید تا بیام گواهی فوتش رو بنویسم .. در همین احوالات بودیم که رایت سی دی به پایان رسید و چند دقیقه بعدش از کنار جسمی گذشتم که یک ساعت پیشش روح داشت (!) روحی که من نه وقت رفتن حضورش رو درک کرده بودم و نه در زمان بازگشت ، عدمش رو حس کردم .. 

   وقتی پشت رول نشسته بودم و به سمت منزل میتاختم همش به این فکر میکردم که چقدر روز خوبی رو پشت سر گذاشتم و با اینکه یک تلفات به جای گذاشته بود اما روحیۀ مناسب تری نسبت به شب های مشابه اش داشتم !.. مشاهده چنین صحنه هایی ممکنه یک شهروند عادی رو چند شب از خواب و خوراک بندازه .. اما من یا احساسم مرده یا اینکه دیگه نمیشناسمش (!) با تمام این تفاسیر برام مهم همین بود که «شب آرومی رو پشت سر گذاشتم» ولاغیر !...  

شاد باشید و شادی آفرین
یا حق