دحوالارض

به نام حضرت دوست 

     سلام و عرض ادب و احترام 

   بقول مونا : «شروع ، همیشه قشنگه.» اون هم چه شروعی .. شروعی که سرآغاز تمام فتوحات باشه و بابی برای تداوم آفرینش !

   تو یه سایتی به نام پایگاه حوزه نوشته بود : 

{

«دَحو» به معنای گسترش است و بعضی نیز آن را به معنای تکان دادن چیزی از محلِ اصلی اش تفسیر کرده اند. منظور از دحوالارض (گسترده شدن زمین) این است که در آغاز، تمام سطح زمین را آب های حاصل از باران های سیلابیِ نخستین فراگرفته بود. این آب ها، به تدریج در گودال های زمین جای گرفتند و خشکی ها از زیر آب سر برآوردند و روز به روز گسترده تر شدند. از طرف دیگر، زمین در آغاز به صورت پستی ها و بلندی ها یا شیب های تند و غیرقابل سکونت بود. بعدها باران های سیلابی مداوم باریدند، ارتفاعات زمین را شستند و دره ها گستردند. اندک اندک زمین هایِ مسطح و قابل استفاده برای زندگی انسان و کشت و زرع به وجود آمد. مجموع این گسترده شدن، «دَحو الارض» نام گذاری می شود .

} 

 

   راستش نکته ای که در این ماجرا ٬ نظرم به خودم جلب کرد ٬ صرفا آغاز خشکی ها از سرزمین مکه نبود .. این بود که چرا خدا با این عظمتش ٬منتظر ماند که باران های سیل آسا زمین رو فرا بگیرد و کلی زمان طول بکشه تا این آب ها در دل زمین فرو بره و تازه خشکی های پر فراز و نشیب از دل دریاها و اقیانوس ها بیرون بیاد و باز کلی بارون بباره تا این فرازها به نشیبی ملایم و مسطح تبدیل بشه و ... خدایی که فاصله بودن و نبودن رو در یک کن فیکون خلاصه میکنه ٬ چه نیازی به این سیر منطقی داره ؟! 

پ.ن : باز نیمکت با هزاران سوال بی جوابش از راه رسید .. خدا صبرتون بده (!) 

شاد باشید و شادی آفرین 

یا حق