رویا .. حقیقتی خیالی

به نام حضرت دوست

عرض سلام و ادب و احترام

مقدمه :
   تا بحال به این نکته توجه کردید که همیشه ذهن ما چند قدم از خودمون جلوتر حرکت می کنه ؟!..
گاهی اوقات چیزی رو حس می کنیم که هنوز اتفاق نیفتاده، حرفی رو می شنویم که گفته نشده یا حتی چیزی رو می بینیم که رخ نداده .. البته منظورم صرفا وجود حس ششم و یا داشتن انرژی های بخصوص نیست ؛ مقصودم جلوه های مختلف این قضیه در زندگی عادی و طبیعی خودمونه که ممکنه خواسته و یا ناخواسته برای هر کدوم از ما اتفاق افتاده باشه .. برای این که تنها به کلی گویی، توضیح واضحات و تکرار مکررات نپرداخته باشیم، مایلم زاویۀ نگاه مون رو به بخشی از طبیعی ترین رفتار انسان ها ، یعنی «خوابیدن» معطوف کنیم .

یادم میاد... :
   یادم میاد وقتی می خواستم کنکور بدم، اکثر مشاورها روی این نکته خیلی تأکید می کردند که حتما ساعات قبل از خواب شبانگاهی رو به تکرار و مرور مطالب خوانده شده در طی روز، اختصاص بدید تا در طول شب کاملا در ذهن تون تثبیت بشن .. دلیل شون هم این بود که مغز انسان در زمان خواب، پیوسته به مرور مهم ترین اتفاقاتی که در طی ساعات گذشته برای انسان رخ داده، خواهد پرداخت و به خصوص آخرین ورودی های مغز که به چند دقیقه قبل از خواب برمیگرده، تأثیر بسیار زیادی خواهند داشت .

آغاز یک بیداری :
   هر چند تجربه بهم اثبات کرده بود که خواب انسان متأثر از وقایع روزه و شنیدنش خیلی برام عجیب نبود اما تأکید مشاورها باعث شد که از اون موقع به بعد، بیشتر به این موضوع توجه کردم و با دیدی کنجکاوانه بهش بنگرم . روزها می گذشت و من به آهستگی داشتم یاد میگرفتم که چطور با رویاهام زندگی کنم . بعضی وقت ها جواب یک مسئله درسی و یا یک مشکل کامپیوتری رو در خواب و توی رویاهام کشف می کردم و اکثرا هم وقتی راهکارهای خوابم رو امتحان می کردم، به نتیجه مورد نظرم منتهی میشد . با این که کم کم داشت این وضعیت برام عادی میشد اما هم چنان درک رابطۀ بین خواب و بیداری برام مشکل بود . این که چطور ممکنه ما بتونیم هوشیارانه در عالم خواب سیر کنیم !..

یک تجربه جدید :
   اکثر شب ها قبل از خواب به این موضوع دقت می کردم که در اون لحظات من بیشتر به چی فکر میکنم و آیا این فکرم در خواب هم ادامه خواهد داشت یا نه (!) راستش خیلی دوست داشتم که برای یک بار هم که شده، حس مردن و یا معلق بودن در هوا رو در حین خواب تجربه کنم اما همیشه به نقطه اوجش که میرسید، از خواب می پریدم ؛ اصل ماجرا یک رویای تکراری بود که خیلی شب ها به سراغم میومد.. در یک شب بارانی خودم رو تو یک کوچه باریک سنگ فرش شده میدیدم که با نور کم سویی روشن شده بود . در حالی که داشتم به شدت میدویدم ناگهان در سمت چپ کوچه یک منطقه وسیع نمایان میشد «یک درّه سیاه و عمیق و بی انتها» من با وجود اینکه می تونستم از کنارش بگذرم اما با اشتیاق به سمتش می دویدم و همیشه چند قدم مونده بود که برسم به لبه پرتگاه، از خواب می پریدم .. و همیشه از دست خودم عصبانی می شدم که چرا نمیتونم بپرم پایین !! تا این که بالاخره یک شب با موفقیت از لبه پرتگاه گذشتم و خودم رو در اون سیاهی مطلق رها کردم . در حالی که داشتم با سرعت سرسام آوری به عمق دره سقوط می کردم، از خواب پریدم و کم مونده بود از خوشحالی فریاد بزنم !..

باور کردنی نبود :
   اون روز رو هیچ وقت فراموش نمی کنم. همش شاهد صحنه هایی بودم که حس می کردم قبلا یه جایی دیدمشون . هر چی بیشتر مسائل رو مرور می کردم، بیشتر گیج میشدم ؛ آخه من برای اولین بار بود که به اون جا رفته بودم، تا بحال اون آدم ها رو ندیده بودم، حتی قبلا در مورد رفتن به اون جا فکر هم نکرده بودم . پس چرا من اون منطقه رو بخاطر داشتم !.. چرا چهره اون آدم ها این قدر برام آشنا بود .. آخه چرا (؟!) بدبختی هم این جاست که وقتی ذهنم روی یک موضوع کلید میکنه، تا به جواب نرسه ولکن نیست .. این قدر اون صحنه ها ، آدم ها و اتفاقات رو تکرار کردم که ناگهان به یاد خواب چند هفته پیشم افتادم . داشت نفسم بند میومد .. آره ، خودشه !.. من تمام ماجراهای اون روز رو قبلا خواب دیده بودم (!) اما چطوری ؟!.. باور کردنش برام خیلی خیلی سخت بود .

یک آزمون واقعی :
   چند شب پیش قبل از خواب، به عمد داشتم یه سناریوی از پیش تعیین شده رو برای خودم صحنه سازی می کردم . ماجراش این طوری بود که وارد فلان جا میشم، به فلانی سلام میکنم ، یکی از رفقا وارد اتاق میشه و .... کم کم خوابم برد . وقتی بیدار شدم و به خوابی که دیدم فکر کردم، کم مونده بود از تعجب شاخ در بیارم . آخه صحنه هایی که قبلا برای خودم ترسیم کرده بودم، دقیقا از همون زمانی که خوابم برده بود، تغییر کرده بودن (!) یعنی وقتی رفیقم وارد اتاقم شد، باید فلان حرف رو میزد اما اون کار رو نکرد و مثل این بود که از همون لحظه، این خواب بود که صحنه ها رو می ساخت، دیالوگ ها رو تغییر می داد و زمان حضور آدم ها رو در رویای من تعیین می کرد . برام خیلی عجیب بود که ذهن انسان چطور میتونه به این راحتی ایده پردازی کنی، سناریوی از پیش تعریف شده رو بگیره و خود به خود تغییرش بده ..

شنیدی که میگن... :
    یادتون هست که تو کتاب های دینی مون، آیه ای با این مضمون نوشته بودن که «خواب برادر مرگ است !» راستش من اون زمان به هیچ وجه عمق این حرف رو درک نکردم، اما بعد از این قضایا حس می کنم که آدم میتونه زندگی بعد از مرگ رو در حالت خواب تجربه کنه (!) همون طور که میگن انسان پس از مرگ وارد عالم دیگه ای میشه و زندگی جدیدی رو شروع خواهد کرد ، خوابیدن هم نسبت به بیداری دقیقا همین حکم رو داره . خواب ناخواسته ما رو وارد فضایی میکنه که تنها جزئی از اون رو تشکیل میدیم؛ در طول خواب نه تنها اتفاقاتی برامون می افته که نتیجه رفتار خودمون در زمان بیداریست ، بلکه می تونیم تجربه هایی رو در اون جا کسب کنیم که هیچ وقت در دنیای بیداری نداشتیم و حتی ممکنه در آینده برامون رخ بده .. یعنی میتونیم در خواب پیش بینی آینده رو هم داشته باشیم، همون طور که میگن در برزخ آدم میفهمه سرانجام بهشتی خواهند بود یا جهنمی !!

نتیجه گیری :
به نظر میرسه که خوابیدن تنها مجالی برای استراحت جسم نیست، بلکه ورود به دنیای دیگه ایست که تفرجگاه روح ماست ! جایی که روح از قید و بندهای جسم رها میشه و میتونه آزادانه در طول زمان و عرض مکان حرکت کنه و به مکاشفه بپردازه ..
نظر شما چیه ؟؟

شاد باشید و شادی آفرین
یا حق