یه روز خاص

به نام حضرت دوست

عرض سلام و ادب و احترام

   در بین روزهای خدا ، بعضی از روزها هستند که یه خورده با بقیه فرق می کنند .. یه کمی بزرگترند ، مهم ترند ، عزیزترند ، مبارک ترند و خلاصه یه عالمه "...ترند" دیگه !
   امروز هم یکی از اون روزهای خاص بود .. از اون روزهایی که خیلی "ترند ... ترند" بووود (!) امروز متعلق بود به صاحب خونه ای که من سالهاست مهمونشم .. از بدو تولد تا به امروز (!) وای بر من و بر اون مجاوری که مثل من از یک مهاجرم بی وفا تره !.. راستش رو بخواین از دست خودم بدجوری شاکی ام ؛ بدجوری .. میدونید چرا (؟!) چون بی حیام ، چون بی معرفتم ، چون نمک خوردم و نمکدون شکستم ، چون در نقطه بی نهایت ایستادم و دم از بی وزنی میزنم !... و در یک کلام ، چون «آدم» نیستم  

   نمیدونم که تازگی ها به خونش رفتی یا نه ؟!
نمیدونم آخرین بار کی دستت رو گرد کردی و از آب حوض وسط صحنش یه مشت برداشتی و در پاکی و زلالیش غرق شدی ، کی خودت رو در آغوشش پرت کردی و در اون بیکران گم شدی ، کی سرت رو روی شونش گذاشتی و دیگه برنداشتی .. اصن یادت میاد آخرین باری رو کی در عمق نگاهش محو شدی ؟!... در پیشگاهش مسخ شدی ؟!... سبک شدی ، نفس کشیدی و زنده شدی ...

این یکی داغِ داغِ .. همین چند ساعت پیش گرفتمش . هر چند که دوست ندارم تو خیابون از چیزی عکس بگیرم (آخه بی دلیل جلب توجه میکنه !) اما وقتی اون شعاع های منظم نور که در غروب یک روز خاص داشت بر صحن و سراش می تابید رو دیدم ، دیگه نتونستم جلوی خودم رو بگیرم و ...
از همه تون یاد کردم رفقا .. جاتون خیلی خیلی خالی ...

شاد باشید و شادی آفرین
یا حق