تداخل دنیای حقیقی و مجازی

به نام حضرت دوست

   این برای دومین بار بود که در اون حس غریب ، غرق شدم (!) حس غریبی که پس از لمس کردن نامه فرزاد در دست هام ، درکش کردم ...
   حدودا هشت ماه و نیم پیش (منظورم عید نوروزه !) وقتی که زنگ همراهم به صدا در اومد و پس از برداشتن گوشیم ، صدای دختری رو شنیدم که فارسی رو بریده بریده صحبت میکرد و برای پیدا کردن جملاتش مجبور بود فکر کنه ؛ چیزی نمونده بود که دچار تعجب زدگی مفرط بشم (!) با یک دست گوشی رو گفته بودم و با دست دیگه داشتم چشمام رو از کف اتاق جمع میکردم ... وقتی خودش رو معرفی کرد ، تازه فهمیدم این صدا مال همون دختر کانادائی الاصلی است که چند سالی بیشتر نیست تو ایران زندگی میکنه و ....... اون اولین بار بود که حقیقت دنیا مجازی ، عملا در دنیای حقیقیم جلوه گر شده بود و باعث شد که حس بی نظیر و غیر قابل توصیفی رو تجربه کنم .

   امروز صبح هم وقتی نامه داداش فرزاد رو در دستم گرفتم .. وقتی اون کلمات و جملات محبت آمیزش رو خوندم .. وقتی با صفای صدا و صداقت نگاهش در عمق لغات ، غوطه ور شدم .. وقتی سبک ، رها و بی وزن بر کف اتاق دراز کشیدم و به سقف خیره شدم ....... برای دومین بار تونستم اون حس قشنگ رو تجربه کنم .

   ازت ممنونم فرزاد جان ... راستش رو بخوای ، این نامه رو بسیار به موقع برام فرستادی . شاید اگه کمی زودتر و یا دیرتر فرستاده بودیش ، نوشته ها و محتویاتش تا این حد برام لذت بخش نمیشد . اما تو دقیقا وقتی فرستادیش که من نیاز به یاد آوری داشتم .. نیاز به فراخوان خاطرات قبلم داشتم .. اینکه کی بودم ؟ اینکه کی شدم ؟ اینکه چی بودم ؟ اینکه چی شدم ؟! و ....

غریبانه 1 :
   هر چند که شخصا معتقدم ، باید مرزهای دنیای مجازی رو شناخت و مراقب بود که بی دلیل با دنیای نیمه حقیقی مون قاطی نشه (!) اما از اینکه این قانون رو نقض کردم ، احساس خوشحالی میکنم . با اینکه حفظ حد و حدودش کمی دشوار به نظر میرسه اما تفاهم دو جانبه و درک متقابل ، اسراری هستند که میتونن مرزهای حقیقت و مجاز رو حتی پس از نقض حریم همدیگه ، حفظ کنند و این خیلی خیلی عالیه ...

غریبانه 2 :
   با عرض پوزش از تاخیر به وجود آمده ، جواب کامنت های پست قبل رو هم دادم ... مخصوصا قابل توجه نویسنده کامنت های آخری !

شاد باشید و شادی آفرین
یا حق