درد و دل نامه

به نام حضرت دوست

     سلام و عرض ادب و احترام

   پیش از هر چیز ، برای n اُمین بار (!) تشکر و قدردانی بی پایان خودم رو خدمت خواهر خوب و عزیزم "نیلوفر" پیشکش میکنم و از اینکه رونقی بودند بر بازار نیمکت ، بسی ممنون و سپاسگزارم . راستی نیلوووو جان ، غریبه اگه خیلی عرضه داشته باشه میتونه به کمک نیمکت نشین ها ٬ نیمکتش رو جمع و جور کنه (!) دیگه تالاب زدنش پیشکش ....

و اما بعد ...
   به نظر میرسه که پس از اون "پیش از هر چیز" باید یک عذرخواهی گنده هم داشته باشم از سایر نیمکت نشین ها ، به دلیل قصوری که در پاسخ دادن به کامنت ها داشتم و هم چنین به علت حضور غیر فعالم در پست قبلی ...

   میدونید رفقا ، یکی از خصایصی که سعی کردم برای غریبه در دنیای مجازی حفظ کنم این بوده که هیچ وقت در برابر نیمکت و نیمکت نشین ها فیلم بازی نکنم .. منظورم از فیلم بازی کردن در واقع نمایش ظاهریست که با باطن و درونیات انسان متنافره و یا به عبارت دیگه مقصودم همون کاریست که متاسفانه اکثرمون هر روز به هزار و یک دلیل در دنیای حقیقی بهش پناه میبریم (!) در حال حاضر کاری به دلایل و فلسفه چینی های این مقوله ندارم و البته یادم میاد که قبلا در نیمکت راجع به این مسئله بحث و گفتگو هم داشتیم ؛ در واقع اون چه که الان میخوام بهش بپردازم ، بیشتر به نوع نگاه شما نسبت به غریبه و نیمکتش معطوف خواهد شد .

   شاید با توجه به این حضورهای دفعتیم و یا به جهت غروب های گاه و بی گاه و گاها طولانیم ، به این نتیجه برسید که غریبه دارای شخصیتی متزلزل و ثبات ناپذیر است . ضمن اینکه به نظر شما احترام میگذارم و این نتیجه گیری رو کاملا عاقلانه و منطقیم میدونم ، اما باید بگم که این تضاد و تعارض ها ، این طلوع و غروب ها ، این صعود و نزول ها و خلاصه مجموعه این پستی و بلندی ها رو لطفا بر خلاف نظریه ی قبلی ، نشانه صداقتی بدونید که اصولا نمیتونه توجیه رفتارش رو بیان کنه !.. نه اینکه شما غریبه باشید و یا غریبه در میان شما غریبه ؛ نــــه ، به هیچ وجه .. راستش مشکل از دنیای مجازیست . دنیای که با تمام بی در و پیکر بودن هاش ، باز هم محدوده و با وجود همه لجام گسیختگی هاش ، باز هم در بنده ...

   میدونم که احتمالا الان کمی گیج و سر در گم شدید ؛ این رو هم بگذارید به حساب قلم ضعیف این گردن شکسته (!) دوستان خوبم ، در یک کلام ازتون میخوام که خواهشا از دست غریبه به دلیل رفتار غیر متعارفش ، دلگیر نشید .. شاید روزی پر رنگ باشم و روزی کم رنگ ، روزی پر شور باشم و روزی بی فروغ و یا اصلا روزی باشم و روز بعد .... اما مطمئن باشید که همواره به یادتون هستم و بهتون سر میزنم .
* والسلام *

غریبانه (همون حرفهای یواشکی !)  :

بعد از حدود دو قرن و نصمی (!) خیر مقدم عرض میکنم خدمت شهرزاد خانم بزرگوار که لطف کردند و قدم به نیمکت ما گذاشتن و هر چند که چند بار بهشون سر زدم اما متاسفانه هنوز لیاقت کامنت گذاشتن رو پیدا نکردم و از همین جا بهشون خوش آمد میگم ... همچنین از دکتر دائی پدرام گرامی هم که تشریف آوردند و با کامنت شون ما رو شرمنده کردن ، بسی ممنون و سپاسگزارم و امیدوارم که بتونم به زودی از خجالت شون در بیام .
یه حرف دیگه ای هم رو دلم مونده که نمیتونم نگم !.. راستش خیلی دوست داشتم که قبل از بازگشت آبجی کوچیکه به خوابگاهش ، باهاش صحبت کنم ، اما از قرار معلوم توفیق رفیق راه غریبه نبود و سروناز رفت ؛ برای همین مراتب تاسف و تاثرم رو به دلیل این بی محبتیم اعلام میکنم و امیدوارم که آبجی عزیزم از دستم دلگیر نشده باشه ...

شاد باشید و شادی آفرین
یا حق