نظر سنجی

به نام حضرت دوست

به لطف ایزد منان ، اعیاد شعبانیه با شور و شأف فراوانی برگزار شد و به حمدالله با خیر و خوشی هم به پایان رسید . امیدوارم که این ایام به همۀ شما عزیزان خوش گذشته باشه و حقیر و سایر دوستان رو هم از دعای خیرتون فراموش نکرده باشید ( یکی نیست بگه تو خودت دعا کردی که از بقیه انتظار دعا داری !!! )
وقتی به ترتیب نوشته هام نگاه میکنم ، خدا رو شکر ، یک بی نظمی وصف ناپذیری رو میبینم که جدا جا داره در اینجا از غریبه ، به دلیل به وجود آوردن این شاهکار عظیم هنری تقدیر و تشکر بشه . غریبه جان دستت درد نکنه ، حقیقتا که فاجعست ... بهر حال آش کشکه خاله تونه ، از همون نوعی که چه بخورید و چه نخورید ، پاتونه
دبیر مقاطع مخروطیم در دوران پیش دانشگاهی که فردی پر از نظر اطلاعاتی ، چاق از نظر هیکلی و شوخ از نظر اخلاقی بود ، جمله جالبی با این مفهوم داشت : « کمی از این مسائل مهم ( اراجیف و تیکه و  ... ) فاصله میگیریم و به مسائل پیش پا افتاده ( مقاطع مخروطی ) میپردازیم » ( یعنی ما یک ساعت و نیم سرکلاسش میخندیدیم و گذر زمان رو به هیچ وجه حس نمی کردیم . بعد از کلاس ، وقتی میرفتیم تو حیاط تازه میفهمیدیم که چه مطالب مشکلی رو بهمون درس داده ! ) خدا حفظش کنه ...
راستش بچه ها ، وقتی که به دو پست ( = طومار « آدم بشو نیستم » ) قبلیم نگاه کردم ؛ دیدم که ناخواسته شما رو با شرایط و موقعیت جویِ دوران بخصوصی از زندگیم ( که البته اون دوران بحرانش بود و الان کاملا عادی و آرام شده ) آشنا کردم ؛ هر چند خالی از لطف هم نبوده و یه جورایی ، بی از آدمی زاده (!) ... اما از این لحظه به بعد میخوام با هم یک تصمیم مهم بگیریم . به شرح زیر :
حتما تا الان ، متوجه بحثی که بین من و امید و شیدا به وجود آمده شدید ، سوالم اینجاست که مگه شماها ( با عرض پوزش فراوان ) سیب زمینی تشریف دارید که ساکت و بی نظر نشستید کنار و هیچی نمیگید ؟!!!
میدونید عزیزان ، من وقتی که داشتم این وبلاگ رو راه اندازی میکردم ، فقط یک هدف در نظرم بود . هدفم این بود که مکانی رو برای انتقال نظرات ، دریافت سوالات و پاسخ بهشون به وجود بیارم ؛ چیزی که خیلی بهش علاقه دارم و البته نیاز مبرم همه مون است . جایی که متأسفانه تا به امروز در هیچ وبلاگی ندیدم . بقول گذشتگان : « هر سری عقلی داره » پس چرا ما به همین سادگی خودمون رو از نعمت هم فکری و هم صحبتی با هم محروم میکنیم و فقط به یک دعا از جانب هم قانعیم . ( «دعا» خیلی عالیه . به حدی که تقدیرات الهی رو تغییر میده اما به شرطی که حرکتی هم از جانب ما وجود داشته باشه ، تا بدین وسیله نعمت خداوند شامل حالمون بشه ) اصلا مگر نمیگیم که ما آینده سازانه این مملکتیم ( بشین بینیم باااااااا !!!   ) پس چطور قدرت تحلیل مشکلات همدیگه رو نداریم ؟ ...
بهر حال من این پست رو فقط به این دلیل گذاشتم تا از شما دوستان سوال کنم که آیا حاضر به همکاری هستید یا نه ؟ آیا دوست دارید که من و سایر دوستان تون رو در حل مشکلات و مسائل یاری کنید ؟ آیا مایل اید که نعمت همفکری مون رو شامل حال یکدیگر بکنیم تا انشاءالله ، نعمات الهی شامل حالمون بشه ؟ ...
چند روزی پست نمیگذارم و بهتون فرصت میدم که فکر کنید و برام کامنت بگذارید ؛ قطعا پاسخ مثبت و منفی شما در ادامه ی کار این وبلاگ موثر و حیاتی خواهد بود .
من منتظرم ...

یا حق