دندان عقل بی عقل !

به نام حضرت دوست

     سلام و عرض ادب و احترام

   اواسط دو هفتۀ پیش بود .. یه روز صبح که از خواب بیدار شدم، حس کردم فکم ترق و تروقی کرد و یه چیزی توش جا به جا شد!.. نمیدونم تا حالا برات پیش اومده که خمیازه بزرگی بکشی یا دهانت رو بیش از حد باز بکنی و این حس بهت دست بده که فکت از هم جدا شده و یا از تو لولاش در اومده (؟!) احساسی شبیه اون بهم دست داده بود و دردی که کلا سمت چپ صورت رو پوشش میداد .. گاهی به چشم میزد و گاهی به گوش تا اینکه بالاخره روی دندان عقل بی عقلم که مسیر رشدش به سمت لپم متمایل شده بود، متمرکز شد !!

   چند روزی گذشت اما فک درد، بی خیال ما نشد .. متاسفانه فشار کاری اون قدر زیاد بود که من هم فرصت نمیکردم بهش فکر کنم (یه زندگی مسالمت آمیز!) تا اینکه روز یکشنبه مامان فهمید. مادرن دیگه، از روی نگاه آدم هم دردش رو میفهمن .. شبانه زنگ زد دکتر، منشیش گفت که میشه و نمیشه و وقت داریم و نداریم و .. خلاصه داشت کلی کلاس میذاشت که مامان بهش گفت: به خانم دکتر بگو فلانیه .. طفلی اختر (دکتر دندان پزشکیست که خانوادگی میریم پیشش !) گفت: "بگو همین الان بیان واسه معاینه .. اگرم نمیتونن، فردا هر وقت تونستن بیان تا معاینه کنم ؛ ضمناً با شکم پر بیان بهتره !" خودم میدونستم که دیگه آخرین شب عقل گرائیم هست ، آخه دو سال پیش (یعنی قبل از سربازی) اختر گفت باید بکشیش .. تا الانم قاچاقی نگهش داشته بودم .

   شامگاه شانزدهم هم شبی بود برای خودش .. از نوع شام آخر (یا بهتره بگم: شام خونین!) دو دهه ای میشد که دندان نکشیده بودم .. شایدم بیشتر؛ اولین و آخرین دندونی که کشیدم حدوداً کلاس اول یا دوم دبستان بودم .. اونم واسه اینکه یکی از دندان های شیریم نمیذاشت دندون نیشم بیاد بیرون؛ بس که سفت بود بی وجدان (!) فکر کنین دندون شیری رو رفتم کشیدم، بد تازه دکتره شاکی بود که چرا اینقدر سفت بود و اذیت کرد !..

   تا حالا سردی سوزن آمپول بی حسی رو وقتی که پوست لثه رو میشکافه و خودش رو به استخوان فک میرسونه، حس کردی ؟!.. صدای فیش فیش مایه ای که از سرنگ خارج میشه و گاها روی زبون و دیواره لپت میریزه رو شنیدی .. تا حالا چند بار مزه خاص مایه بی حسی رو چشیدی و یا بوی خاصش رو استشمام کردی .. ببینم، جیز جیز لایه های بالایی گوشت دهانت رو که کم کم باعث لمس شدنش میشه، تجربه کردی و ... تازه بعدش باید بشینی بیرون و انتظار بکشی که نوبتت بشه (!) نیم ساعت اولش خوبه ، چون همه چی بی حس شده اما کم کم در یک فضای دو گانه قرار میگیره .. چیزی مابین لمس بودن و لمس شدن !!

   بالاخره بعد از 45 دقیقه صدام کرد و بهم گفت : الان دیگه کاملا بی حس شده، آره ؟! با خنده بهش گفتم : والا نیم ساعت اولش که فکم بی حس بود ، اما الان سرم رو هم حس نمیکنم (!) اختر به متلک هام عادت داره ، اونم خندید و گفت : نگران نباش، اگه بی حس نشده بود بگو دوباره برات بزنم .. بهش گفتم : ببین من اون قدر خسته ام که اگه سرم رو بذارم روی تختت، خوابم برده ؛ ثانیاً اون چیزی باید نگران باشه که تا چند دقیقه دیگه میفته تو سطل، نه من (!) و ادامه دادم .. راستی گفتین کشیدن دندون عقل در کاهش عقلم تأثیر نمیذاره، نه ؟! اصلا فلسفه این دندون عقل چیه که در میاد تا بکشیش و ... در حالی که مامان کنار درب ایستاده بود و از دست اراجیف من حرص میخورد، دست اختر تا مچ رفت تو حلقم (!)

   شروع کرد خارجی حرف زدن با منشیش و اون هم تند تند یه سری وسائل رو از لای زرورق در میاورد و میداد دستش .. زیر چشمی نگاه میکردم ببینم داره چی میکنه تو این دهن پنج سانتی !.. اختر چند بار تکرار کرد که خیلی عقبه و حس میکردم داره با وسیله ای که حالتی دوشاخه مانند داشت ، لثم رو از دور دندون جدا میکرد .. پیوسته شماره ها رو میبرد بالا و از دو شاخه هایی با دهانه بازتر استفاده میکرد تا اینکه بالاخره دندونم جا به جا شد .. نمیدونم تا حالا سختی یک فلز وقتی که خودش رو به لثه تکیه داده و به دندونت فشار میاره رو حس کردی .. شماره ها بالاتر میرفت و دندون با اصطکاک زیاد به سمت پایین حرکت میکرد .. بین حرف هاش مشخص بود که میگه هم خیلی عقبه و هم دندوناش سفت و بهم چسبیده است .. یک لحظه مثل این بود که یه چیزی از جاش کنده بشه و بیفته روی زبونم ، فکر کردم دندونم بود که دیدم نه ، داره وسیله اش رو عوض میکنه .. دستش رو که از دهانم بیرون آورد تا وسیله انبر مانندش رو از منشیش بگیره، دستکشش غرق خون بود .. در عرض چند ثانیه ابزارش رو دور دندونم حائل کرد و گفت دهانت رو کمی ببند و با یک حرکت سریع ، انبر رو به سمت پایین و بیرون حرکت داد و با دست دیگه اش، گاز رو جا سازی کرد . همین که دستش به سمت پایین حرکت کرد، حس کردم یک چیزی از وسط  گونم به سمت پایین کشیده شد و بعد از چند ثانیه، گرما و مزه گس خون رو توی دهانم حس کردم ..

   ملت بیرون منتظر بودن، واسه همین سریع خودم رو جمع و جور کردم و بعد از تشکر رفتم تو سالن . وقتی اومدم بیرون ، منشیش گفت : آقای فلانی لطفا بشینین ، هنوز یک ساعت نیست که از بی حسی استفاده کردین (!) در حالی که واقعا احساس سبکی میکردم، بقول بچه های فرودگاه "زمینگیر" شدم .. بعد از تقدیم بیست هزار تومان ناقابل، با بابا رفتیم سمت ماشین . تو ماشین همین که سرم رو به پشتی تکیه دادم، حس کردم گوشه فکم سوراخ شده و مایه غلیظی داره فضای دهانم رو پر میکنه . سعی میکردم زیاد بهش فکر نکنم اما اون مزه گس خون که گاهی اوقات به ترشی میزد واقعا آزار دهنده بود . مخصوصا اگه خونت مثل من غلیظ باشه و خیرات گلبول قرمز راه انداخته باشی (!) تا شب دست کم 50 سی سی خون از دست دادم و وقتی دیدم که حتی به ضرب بستنی هم بند بیا نیست و من هم دل قورت دادن خون رو ندارم، پریدم تو تخت و گذاشتم بدنم با خودش راحت باشه .. حالا میتونی اون قدر خون بخوری تا خونت بند بیاد !!

پ.ن:
    روزهای متمادی که میگذره، حجم کارم پیوسته بیشتر و بیشتر میشه و زمانم برای نوشتن، کمتر و کمتر .. البته شکایتی هم نیست، بالاخره شرایط کنونی کار کردن رو میطلبه ، نه نشستن و نوشتن (!) مشکل من اینجاست که فضای خشک مجازی، چاره ای جز استفاده از کلمات رو برای پر کردن فاصله ها، پیش پای آدم نمیذاره . البته دنیای حقیقی هم تا حدودی به این سمت کشیده شده و جالبه بدونین که اونجا هم شرایط خوبی ندارم . گاهی اوقات شب ها که میرسم خونه، تازه شروع میکنم به جواب دادن اس ام اس های صبحم (!) اما باز هم شکایتی نیست .. چون میدونم تو این فضا و اون فضا دوستانی دارم که همیشه در کنارم هستند ، حتی اگه دیر بنویسم ..

شاد باشید و شادی آفرین
یا حق