سعید نگو بلا بگو !

به نام حضرت دوست

     سلام و عرض ادب و احترام

   دیر زمانیست که دیگه دستم علاقه ای به نوشتن جملات نغز (به عمد از واژه نغز استفاده میکنم ، چون حقیقتا طنزنویس نیستم !) نشون نمیده .. روزگاری که قلم در کف قلب بود و هنوز ذهن مستغرق در اندیشه های هزار و یک رنگ ، میان کلماتم خودنمایی نمیکرد ؛ گاها جفنگیاتی سر هم میکردیم که به از آدمیزاد در میومد !.. راستش نمیدونم یادتون هست یا اصلا اون روزها نیمکت توفیق میزبانی شما رو داشت که من در کنار بچه های هفته نامه جیم (ضمیمه جوان روزنامه خراسان) کار میکردم و از دور دستی بر آتش داشتیم (البته نه به عنوان نویسنده !) اون روزها اکثر مطالب نیمکت بر پایه نکات نغز بود و هیچ وقت فراموش نمیکنم که یکی از دوستان (مارگاریت وحشی بهاری رو کسی یادش میاد ؟!) برام نوشت : "پست هاتون رو با مامانم میخونم و با هم میخندیم !" و خب این برای من باعث افتخار بود .. این رو هم به جهت خودستایی نگفتم ، بیشتر من باب این عرض کردم که به خودم اثبات کنم  «خیلی خیلی از این فضا دور شدم !..»

   نمیدونم این لینکی که به تازگی در انتهای لیستم اضافه کردم (انعکاس) نظرتون رو به خودش جلب کرده یا نه .. این آدرس وبلاگ دوستم سعید هست که جدیدا به جمع ما پیوسته و من تا به امروز در خلال پست هام زیاد ازش یاد کردم (مخصوصا همین پستی که اخیرا نوشتم ، نیهیلیسم!) ایشون در حقیقت تنها دوست واقعی این روزهای من محسوب میشه .. اگه بخوام بیوگرافیش رو به صورت کامل توضیح بدم ، پررو میشه واسه همین به ارائه چند نکته اساسی بسنده میکنم (!) آشنایی ما از دوران دانشجویی شروع شد و به دلیل نزدیک بودن منازل و قرابت عقاید و نظرات و حتی سبک زندگی و خانواده ، بی شک بیشتر از دو تا برادر بهم نزدیک شدیم (البته ممکنه این نکته در مورد بنده که برادر ندارم صادق باشه .. شاید سعید نظرش فرق بکنه !) اگه به خاطر داشته باشید در دوران دانشجوییم از تئاتر صحبت میکردم ، نویسنده و کارگردان اون کارها همین سعید آقای خودمون بود .. یا مثلا تو هفته نامه جیم من زیردست ایشون کار میکردم یا ... البته سعید سالهاست که دست به قلمه و از حق نگذریم ، در جفت و جور کردن کلمات و جملات ، قدرتی خدادادی داره .. هر چند که الان تنها طنز نویس جیم محسوب میشه اما حدود یک سال و نیمم هست که به روزنامه خراسان پیوسته و عملا تبدیل به یک خبرنگار حرفه ای شده .. ضمنا اولین دوست دنیای حقیقیم هست که نتونستم آدرس وبلاگم رو ازش مخفی کنم و بعد از دخترخاله و خاله خانم ، جزء معدود رابطان دنیای حقیقی و مجازی بنده محسوب میشن . دیگه فکر کنم که توضیحات تا همین جا کافی باشه ..

   این رو هم گفتم که بدونید نوشتن مطالب ظریف در جایی که دوستان نکته بینی مثل شما و خواننده هایی با چنین وسعت نگاه حضور دارن ، به هیچ وجه کار ساده ای نیست ، اما من تصمیم گرفتم که برای تغییر روحیه خودمم که شده ، سعی کنم در بین مطالبم چند خطی به سبک شادمانه چاشنی کنم ؛ شاید خدا قبول کرد و گشایشی هم در احوالات این روح مبهوت حاصل بشه !

پ.ن :
خدا رفتگان همه دوستان رو غریق دریای رحمتش کنه .. امروز هم سالگرد پدربزرگه بنده هست و به همین مناسبت ، دوستان و آشنایان از اطراف و اکناف ، به خصوص خیل عظیمی از اقوام پایتخت نشین مون (از جمله دختر خاله تیر به جیگر خورده !) قدم رنجه کردند و ما رو خجالت زده .. لذا چند روزی سعادت همراهی با دوستان رو پیدا کردیم و ممکنه در جواب کامنت هاتون تاخیر اندکی حاصل بشه .. پیشاپیش از این بابت عذر خواهی میکنم .

شاد باشید و شادی آفرین
یا حق